Παροιμιακή και ποιητική προσέγγιση της γεύσης

Μέσα από τον παροιμιακό μας λόγο γίνεται φανερή η αξία του ψωμιού ως διατροφικό είδος.

"Όλα 'ναι υφάδια της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι".

"Το ψωμί είναι ο ίδιος ο Χριστός".

Η έλλειψή του είναι ταυτόσημη με την πείνα

"Ο χορτάτος λέει ψωμί κι ο νηστικός ψωμάκι"

"Άνθρωπος που δεν πεινάει, τι θα πει ψωμί δεν ξέρει".

"Είπε το ψωμί ψωμάκι".

"το ψωμί τα δάκρυα δένει, το ψωμί τα σταματάει".

Το ψωμί ορίζει την σφυρηλατημένη φιλία

"Εφάγαμε ψωμί κι αλάτι".

"Γλυκό ψωμί δεν έφαγαν"

"Έφαγα ψωμί στο σπίτι σου".

 "Βρε τον ψωμοπάτη!" (Ορίζει τον άπιστο φίλο που περιφρονημένος από τους ανθρώπους και καταραμένος από το Θεό που αθέτησε τον όρκο του.)

"Μα το ψωμί που τρώω"  (Ο καθημερινός άνθρωπος το σέβεται και ορκίζεται σ' αυτό.)

"Να τιμάς το ψωμί που τρως" (ευχή γονέων στα παιδιά τους)

"Για ένα κομμάτι ψωμί το αγόρασα"

"Πιο πολύ ψωμί τρώγεται με μέλι παρά με ξίδι"

"Όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινάει"

"Ψωμοτύρι και γλυκιά ζωή"

"της προκομμένης το ψωμί γρήγορα ανεβαίνει".

"Αυτό είναι ψωμοτύρι για μένα" (Εύκολη δουλειά)

"Πρέπει να φας πολλά καρβέλια ακόμα" (για κάποιον που αποτυγχάνει σε κάτι που δοκίμασε πάνω από τις δυνάμεις του).

"Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται" (γι' αυτούς που προσδοκούν υπερβολικά πράγματα).

"Θέλει βρεγμένα τα παξιμάδια" (για απαιτητικούς τεμπέληδες).

Το ψωμί στον ποιητικό στίχο

"Σκύβω της γης και σαν ψωμί φιλώ το μυρισμένο χώμα".

(Ν. Καζαντζάκης)

"Οι νιες ζυμώνουνε ψωμί κι οι γριές το φούρνο πολεμάνε

κι όλοι αρχινούν τραγούδια της δουλειάς το μόχθο ν' αλαφρώσουν".

(Ν. Καζαντζάκης)

"Να σας πω πως γίνεται

και στον κόσμο δίνεται

απ' το σπόρο το σταράκι

το γλυκό - γλυκό ψωμάκι."

(Χ. Σακελλαρίου)

"ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" το αίτημα του ελληνικού λαού.