Κερπινή

Αρκαδίας

English Language

 [Λοιπά χωριά]

Ιστορικά στοιχεία

B΄  Βυζαντινά χρόνια

     Την ιστορία της περιοχής κατά τους πρώτους 7 μ.Χ αιώνες καλύπτει πυκνό σκοτάδι. Είναι η εποχή της ρωμαιοκρατίας, της εξάπλωσης του Χριστιανισμού και κατόπιν της βυζαντινής κυριαρχίας. Για τη Ρωμαιοκρατία δεν έχουμε στοιχεία χρήσιμα. Το Χριστιανισμό δέχτηκαν οι κάτοικοι σ’ αυτό το διάστημα, αλλά σε άγνωστη ακριβώς εποχή, πάντως τελευταίοι στην Πελοπόννησο. Το 451 είχαν γίνει Χριστιανοί οι Αρκάδες (επετηρίς εταιρίας Βυζαντινών σπουδών, έτος Κ-1950,σελ΄220). Το 775 μ.Χ. πέθαναν πολλοί στην Κωνσταντινούπολη από φοβερή επιδημία και όταν ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Ε΄ κάλεσεν από όλη την Αυτοκρατορία όσους θέλουν να μετοικήσουν στην Πόλη, για να γίνει πάλιν ισχυρή, πήγαν εκεί πολλοί και από την περιοχή της Τρίπολης για να γλιτώσουν τις βαρβαρικές επιδρομές και καταπιέσεις.

            Κατά τον Hertzberg ο ίδιος Αυτοκράτωρ επέτρεψε αργότερα και έφτασαν ως την Πελοπόννησο Σλαβικές οικογένειες, που με τα ποίμνιά τους έπιασαν κυρίως τα βουνά. Κατόπιν όμως θέλησαν να κατεβούν σε ευφορότερα μέρη στα παράλια της Πελοποννήσου. Μετά το 780 η Ειρήνη η Αθηναία, επίτροπος του ανήλικου γιου της Κωνσταντίνου ΣΤ΄ του Πορφυρογέννητου, με το στρατηγό Σταυρακιο, τους ανάγκασε να ανεβούν στα βουνά. Το 805 κίνησαν πάλι για την Πάτρα και με διαταγή του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Α΄ αποδεκατίστηκαν. Επί Θεοφίλου του Εικονομάχου(829-842) επαναστάτησαν και ο στρατηγός Θεόκτιστος τους εξόντωσε. Οι ελάχιστοι που γλίτωσαν εξελληνίστηκαν και απόμειναν μόνο τα ίχνη τους σε μερικά ονόματα τόπων και χωριών, όπως (κατά το Γερμανό M.Vasmer): Γλανιτσιά = Κλεισούρα, μονοπάτι, Γλόγοβα = τόπος με άσπρα αγκάθια, Τοπόριτσα = τσάπα, τσεκούρι, Μαγούλιανα = λόφος ψήλωμα, Καμενίτσα = πετρότοπος κλπ. Ο ίδιος όμως ο Vasmer και πολλοί άλλοι αποδίδουν τα σλαβικά τοπωνύμια και αρκετές λέξεις που διατηρούνται ακόμα (βαγένι, βάλτο, βέλικα, λόγγος, λούμπα, γούρνα, στάνη, Γορίτσα κλπ) μάλλον στην κάθοδο Αλβανών που 'χαν πάρει τις λέξεις από τη Σλαβική γλώσσα, στο λεξιλόγιό των δε όλες αυτές οι λέξεις υπάρχουν.  

    Τον 9ον και 10ον αιώνα παρατηρείται κάποια ησυχία και πρόοδος στην Αρκαδία. (Μεσσαρέα) και Γορτυνία (χώρα των Σκόρτων) κι αναφαίνονται νέοι οικισμοί και κωμοπόλεις στις περιοχές της Τρίπολης, Τευθίδος κλπ. κι ανάμεσά τους τα σημερινά χωριά μας: Κερπινή, Γλανιτσιά, Γλόβοβα, Βαλτεσινίκο, Αγρίδι, Καρνέσι, Τοπόριστα κλπ. καθώς συμπεραίνει κι ο Στεφ. Δραγούμης (Χρονικά του Μωρέως, τομ. 26, σελ. 4-8). Η Κερπινή υπήρχε το 1209 στη διανομή της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Θα πρέπει μάλλον να παραδεχτούμε πως τ' όνομα Κερπινή έχει Σλαβική την προέλευση, όπως με δυσκολία συμπεραίνουν διαπρεπείς γλωσσολόγοι. Πιθανόν δε να προέρχεται: α) Από τ' όνομα τοπικού άρχοντα Τσεραπίνα β) Από τη λέξη τσερεπίτσα= κεραμίδι γ) Από τις αλβανικές λέξεις (Σλαβικής προέλευσης): Κερπίj=τρώγω καλά και vje=ένας, εύφορο μέρος ή χορτάτος άρχοντας. Υπάρχει και τοπωνύμιο Κερπινή, που θα πει εύφορος τόπος. Από σχετική έρευνά μας διεπιστώθη πως καμμιά σχέση δεν έχει με την Κερπινή Καλαβρύτων, γιατί ελέχθη πως απ' αυτήν ήρθαν και και κατοίκησαν οικογένειες εδώ. Επώνυμα και τοπωνύμια δε μοιάζουν πουθενά. Επομένως πρόκειται περί απλής συνωνυμίας, καθώς πιστεύουν και οι κάτοικοι της άλλης Κερπινής, κι αποκλείεται νάχει σχέση με τον Hugo de Lille de Charpigny, τον πρώτο βαρώνο της Βοστίτσας, που μπορεί να συνδέεται με την Κερπινή των Καλαβρύτων.