|
|
Η αρχαία Αρκαδία κατοικείτο από τους Μαντινείς και τους Τεγεάτες που μοιράζονταν με τους άλλους Αρκάδες το υπόλοιπο κεντρικό τμήμα της Πελοποννήσου. Οι Κορίνθιοι, οι Σικυώνιοι, οι Αχαιοί, οι Ηλείοι, οι Μεσσήνιοι, οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αργείοι κατοικούσαν την παραλιακή χώρα της Πελοποννήσου. Αφού όλοι οι παραπάνω έφταναν μέχρι τη θάλασσα, οι Αρκάδες κατείχαν μόνο το εσωτερικό τμήμα της Πελοποννήσου, στερημένοι από παραλίες από όλες τις πλευρές της χώρας τους.
"...Αρκάδες, το εντός (της Πελοποννήσου) οικούσιν, αποκλεισμένοι θαλάσσης πανταχόθεν..." Παυσανίας Αρκαδικά
Γι αυτό και ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Αρκάδες πήγαν στην εκστρατεία της Τροίας αφού πήραν πλοία από τον Αγαμέμνονα.
"...Στα πλοία εμπειροπόλεμοι Αρκάδες αρμενίζαν, σ' αυτά που έδωσε σ' αυτούς ο άρχων Αγαμέμνων, καράβια καλοτάξιδα, που σχίζανε το κύμα..." ¨Ομηρος Ιλ. 611-613.
Στη χώρα της Αρκαδίας εγεννήθη ο Πελασγός που έδωσε τ' όνομά του σ' αυτήν και λεγόταν Πελασγία. Ο Σάμιος ποιητής Άσιος (6ος αι. πΧ) γράφει:
"...Στα όρη τα ψηλόκορφα η μαύρη γη γεννάει ισόθεο τον Πελασγό, θνητών γένος να κάνει..."
Ο Πελασγός έγινε βασιλιάς κι επενόησε την κατασκευή καλυβών για να προστατεύονται οι άνθρωποι από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες (κρύο, βροχή, χιόνι, καύσωνα). Με δέρματα προβάτων κατασκεύασε ενδύματα. Έμαθε τους ανθρώπους να μην τρώνε ωμά φύλλα, ρίζες αλλά αντί γι' αυτές τις τροφές κατάλληλος ήταν ο καρπός των δρυών και ειδικότερα τα βελανίδια της "φηγού", δηλαδή της άγριας βελανιδιάς που είναι αλλιώς γνωστή σαν "δέντρο". Η Πυθία των Δελφών ανέφερε στο χρησμό που έδωσε στους Λακεδαιμονίους το 776 μ.Χ., όταν εκείνοι της ζήτησαν τη συμβουλή της ενώ ετοιμάζονταν να επιτεθούν στην αρκαδική Τεγέα:
"Την Αρκαδία μου ζητάς, ζητάς μεγάλο πράγμα, εγώ σε σε τη χώρα αυτή δε στέργω να σου δώσω. Στην Αρκαδία είν' πολλοί άνδρες βαλανηφάγοι, και δε σ' αρνούμαι αν θες να πας, αλλά θα σ' εμποδίσουν. Για να χορέψεις πηδηχτά, όμως εσέ θ' αφήσω και να μετρήσεις με σχοινί τον κάμπο της Τεγέας..."
Οι εισβολείς παράκουσαν το χρησμό, νικήθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν μαζί με το βασιλιά τους Χάριλλο και υποχρεώθηκαν αλυσοδεμένοι να καλλιεργούν τον κάμπο της Τεγέας.
Γιος του Πελασγού ήταν ο Λυκάων. Έκτισε την πόλη Λυκόσουρα,στο όρος Λύκαιο. Η Λυκόσουρα θεωρήθηκε η πρώτη χτισμένη πόλη πάνω σε ηπειρωτική ή νησιωτική γη που έγινε υπόδειγμα δημιουργίας άλλων πόλεων. Το Λύκαιο, που σημαίνει φωτεινό, είναι πράγματι μέσα στο φως του Πελοποννησιακού χώρου και προσφέρει μοναδική θέα και χαρακτηριστική μεγαλοπρέπεια. Ονομάζεται γι' αυτό Αρκαδικός Όλυμπος. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας πίστευαν πως στη θέση Κρητέα του Λυκαίου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δίας και όχι στο νησί της Κρήτης. Η Ρέα, η μάνα του, για να τον γλιτώσει από τον άντρα της τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του, το παρέδωσε στις τρεις Νύμφες: Αγνώ, Θεισόα και Νέδα που τον ανάθρεψαν. Στην κορυφή του φωτεινού βουνού, του Λυκαίου, υπήρχε περίφημος βωμός των θυσιών. Λέγεται ότι γίνονταν ανθρωποθυσίες. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Λυκάων θυσίασε ένα βρέφος και με το αίμα του έκανε σπονδή στο βωμό, τότε λένε μεταμορφώθηκε σε λύκο. Υπήρχε ακόμα το τέμενος του Λυκαίου Δία, που πιστευόταν ότι η ύλη έχανε τον ίσκιο της και έφεγγε μοναχή της. Τα ζώα έχαιραν θεϊκής προστασίας και απαγορευόταν η είσοδος στους θνητούς Ο Παυσανίας αναφέρει ότι υπήρχε μια ιερή ζώνη όπου βρήκαν προστασία ο Πλειοστοάναξ, βασιλιάς της Σπάρτης και οι Μεσσήνιοι φυγάδες. Πράγματι βρέθηκε επιγραφή που αναφέρει ότι υπήρχε περιοχή με το όνομα "Ικετεία" (Προστασία από τους θεούς). Έτσι τα ζώα που έχαιραν θεϊκής προστασίας δεν ήταν άλλα παρά άνθρωποι που ενώ βρίσκονταν σε δύσκολη θέση έβρισκαν άσυλο στο Ιερό. Το τέμενος του Λυκαίου Δία εθεωρείτο το αρχαιότερο Αρκαδικό Ιερό που ήταν σεβαστό από όλους και είχε μεγάλο κύρος και επιρροή. Η κορυφή του Λυκαίου όρους, η Λυκόσουρα και ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα αποτελούν ένα θαυμάσιο αρχαιολογικό τρίγωνο. Εδώ λατρευόταν, εκτός από το Δία, ο Απόλλωνας, η Άρτεμις, ο Ερμής, η Δήμητρα, η κόρη της Δέσποινα και φυσικά ο Πάνας.
|
|
