Η Μονή αυτή βρίσκεται 17 χλμ. από το Λεωνίδιο (Χάρτης Θ8) (Διαδρομή Δ4). Η εικόνα της Παναγίας παρουσιάστηκε με θαυμαστό τρόπο σε βοσκούς της περιοχής, οι οποίοι ειδοποιώντας έντρομοι κλήρο και λαό βρήκαν την εικόνα πάνω στους πελώριους κόκκινους βράχους του Πάρνωνα  και μπροστά της ένα αναμμένο καντήλι. Μην  μπορώντας να φτάσουν στο σημείο εκείνο προσεύχονταν όλη μέρα και νύχτα κάτω από το φοβερό βράχο και τα χαράματα βρήκαν την εικόνα χαμηλότερα, όπου και κτίστηκε ο ναός της Μονής.

     Δημιουργοί και πρώτοι μοναχοί της Μονής ήταν ο Καλλίνικος και ο Δοσίθεος που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους. Οι βασανιστές τους τυφλώθηκαν από αόρατη δύναμη και μετά από ικεσίες τους θεραπεύτηκαν και επέστρεψαν στη Μονή όλα τα κλοπιμαία. Οι τουρκικές αρχές παραχώρησαν επιπλέον πολλά προνόμια και δικαιώματα στη Μονή αλλά και στους κατοίκους της περιοχής. Μεγάλη βοήθεια επίσης προσέφεραν στη Μονή οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες. Λόγω της ακμής της Μονής το Οικουμενικό Πατριαρχείο την ανακήρυξε Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή και έλαβε προνόμια και αφιερώματα αλλά και την υποχρέωση να καταβάλλει φόρο κάθε χρόνο στο Πατριαρχείο.

     Το 1809 πάνω στον παλιό ναό κτίστηκε ο σημερινός ναός, ένας απλός ορθογώνιος δίχως τρούλο, που εορτάζει στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεν έχει αγιογραφίες αλλά το σκαλιστό τέμπλο του, από ξύλο καρυδιάς, είναι ένα κόσμημα. Οι εικόνες του τέμπλου είναι έργα τέχνης ονομαστών ζωγράφων.

    Από το 1972 η Μονή λειτουργεί ως γυναικεία.

    Τα θαύματα που μαρτυρούν οι επισκέπτες της Μονής είναι πολλά και θαυμαστά.