|
|
Ιστορικά στοιχεία
Το Σαρακίνι
όπως μας το περιέγραψε στο χειρόγραφό του, ο λαογράφος του χωριού μας.
Το Σαρακίνι έχει κτιστεί μεταξύ των τριών λοφίσκων τριγωνικά, και μεταξύ τριών πηγών τριγωνικά, με πρόσοψη νοτιοδυτικά και βορειοδυτικά.
Η ονομασία Σαρακίνι δεν έχει ακόμα καθοριστεί με βεβαιότητα. Εκδοχές είναι πολλές. Τούρκικα θα πει Κοκκινοχώρι. Άλλοι ισχυρίζονται ότι προέρχεται από την ονομασία Συράκον, άλλοι από τους μετανάστες Σαρακατσαναίους, άλλοι φρονούν ότι είναι στίγμα τοποθεσίας, άλλοι νομίζουν ότι είναι ανδρικό όνομα και τελικά, από γλωσσολόγο φανερώνει ότι από την Εύβοια παραθαλάσσια μέχρι τα Επτάνησα, υπάρχουν τριάντα ονομασίες "Σαρακίνι" που φυσικά προέρχονται από τους Σαρακηνούς κουρσάρους. Υπάρχουν κι άλλες ονομασίες στη Ελλάδα με το όνομα Σαρακίνι, αλλά η πραγματική αλήθεια δεν ευρέθη.
Κατόπιν παραδόσεως και εξερευνήσεως το Σαρακίνι εκτίστη το 1700 με 1750. Οι κάτοικοί του ήσαν φυγάδες από τους Τούρκους για διάφορα παραπτώματα, κλοπές, εγκρίματα κατά των Τούρκων. Το χωριό μας το έλεγαν οι παλαιοί Ριζοχώρι. Δεν ήταν ούτε πεδινό ούτε ορεινό με υψόμετρο 650 μέτρων. Στα πεδινά, τα εύφορα μέρη τα κατείχαν Τούρκοι και τα ορεινά το κράτος. Ο κάθε κάτοικος καλλιεργούσε όσα ήθελε και επλήρωνε τη δεκατιά, δηλαδή το 1/10 της παραγωγής. Τούρκος εδώ δεν κατοικούσε. Στου Ράφτη ήταν αστυνομία. Οι κάτοικοι από ιδρύσεως του χωριού ασχολούντο με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Άλλη βιοτεχνία δεν υπήρχε.
Το 1922 μετανάστης εσωτερικά της Ελλάδας δεν υπήρξε κανείς, εξωτερικά πέντε που επανήλθαν. Οι εσωτερικές παντρειές ήσαν μεγάλες, η συγγένεια, η αγάπη, η αλληλοβοήθεια ήσαν κατακόρυφες. Η μη μετανάστευση και η συνεχής διαίρεση των περιουσιών έφερε τη φτώχια. Μερικοί ανακατεύτηκαν με τους Μπουγιατέους στη μαστοριά για να ζήσουν.
Τα ήθη και τα έθιμα της εποχής μέχρι το 1940 δεν υπάρχουν. Η ηθική και το θρησκευτικό συναίσθημα υπάρχουν μέχρι τώρα. Τα διαζύγια πριν το 1950 δεν υπήρχαν. Μετά μέχρι τώρα 1/5 ανάλογα με τον πληθυσμό των εσωτερικών και εξωτερικών μεταναστών του πληθυσμού του χωριού μας. Το θρησκευτικό συναίσθημα φανερώνεται από επτά (7) εκκλησίες που υπήρχαν και μια επισκοπή, τοποτηρητή της αρχιεπισκοπής επί Τουρκοκρατίας.
Από εκπαίδευση από το 1821 μέχρι το 1920 ελάχιστοι ήσαν του Δημοτικού και δύο γραμματοδιδάσκαλοι. Μέχρι το 1936 απόφοιτοι σχολαρχείου ήσαν οκτώ (8), τέσσερις (4) του τετραταξίου γυμνασίου, ένας δάσκαλος και ένας δικηγόρος. Αλλά μετά τον Αλβανικό πόλεμο τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία για την εκπαίδευση. Από το ένα μέρος με την καλήν εκπαίδευση των δασκάλων του χωριού μας και με την επιμονή των γονέων, το χωριό μας ήλθε πρώτο όχι μόνο στην περιφέρεια, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα ανάλογα με τον πληθυσμό. Όλοι σπουδαγμένοι άνθρωποι. Έχουν αποφύγει μέχρι τώρα τη σκληρή χειρωνακτική εργασία των προγόνων τους. Παρ' όλον με την μεγάλην εκπαίδευσίν τους εις το πανεπιστήμιο και στα ΤΕΙ, λόγω ελλείψεως χρημάτων δεν ανακατεύτηκαν σε εμπόριο και βιομηχανία. Το βέβαιο είναι ότι κανένας Σαρακιναίος δεν είναι άνεργος.
Τελικά το χωριό ερήμωσε.
Στενογραφικά έγραψα από όσα έχω γράψει για το χωριό μας, λαογραφικά και από μνήμης, καθ' όσον δεν έχω κρατήσει αντίγραφα των πρώην γραφομένων μου.
Ευχαριστώ τον λαβόντα την πρωτοβουλία για την έκδοσιν του περιεχομένου. Αύγουστος 2001
Ο γράφων συνήθως
Μπερδούσης Παναγιώτης του Γεωργίου
|
|
