Ληνός είναι ένα παραδοσιακό μονώροφο ή διώροφο κτίσμα και είχε  κατασκευαστεί για να εξυπηρετεί την εποχιακή κατοίκηση των μικροκαλλιεργητών της περιοχής. Τότε που στα χωράφια ή στα αμπέλια δούλευαν ήλιο με ήλιο, μετά τη δουλειά, έμεναν σ' αυτόν που ήταν μια πλήρης κατοικία. Όμως χρησίμευε και σαν βοηθητικός εργαστηριακός χώρος. Αποθήκευαν τα σταφύλια, τα πατούσαν  ή έκαναν πρόχειρο βρασμό του μούστου. Εκτός από τους μικροκαλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι χρησιμοποίησαν τους ληνούς. 

    Ένας τέτοιος ληνός είναι αυτός των Κολοκοτρωναίων. Βρίσκεται λίγα μέτρα πριν το μοναστήρι της Αιμυαλούς (Χάρτης  Δ3).  Μέσα σ΄ αυτόν βρήκαν τραγικό θάνατο την 1η Φεβρουαρίου 1806, μια ομάδα κλεφτών με επικεφαλής , το Γιάννο Κολοκοτρώνη ή Ζορμπά, τον αδελφό του Αρχηγού της επανάστασης. Η παράδοση αναφέρει πως  όταν ζήτησαν φαγητό και καταφύγιο στο μοναστήρι,  επειδή τους κυνηγούσαν οι Τούρκοι, ο καλόγερος που κλάδευε το αμπέλι του προσποιήθηκε να τους φέρει φαγητό, αφού είχαν βρει καταφύγιο στο ληνό. Εκείνος όμως πηγαίνοντας στη Δημητσάνα τους "μαρτύρησε" στους Τούρκους φοβούμενος τις συνέπειες από τη βοήθεια που θα τους προσέφερε, κάτι που απαγορευόταν. Οι Τούρκοι κατεδίωκαν τους Κλέφτες εκείνη την περίοδο με σκοπό την εξόντωσή τους.. Σε λίγο Τουρκικό απόσπασμα πήγε στην περιοχή, πολιόρκησε τους Κλέφτες χωρίς αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι βλέποντας πως δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση των Κολοκοτρωναίων, ανάμειξαν θειάφι  με κερί, φτιάχνοντάς το μικρές μπάλες, που εκσφενδόνιζαν αναμμένες στο ληνό προκαλώντας πυρκαϊά. Έτσι τους ανάγκασαν σε ηρωική έξοδο όπου βρήκαν τραγικό θάνατο. Τα δυο κυπαρίσσια κοντά στο ληνό, με τις κομμένες κορυφές, θέλει ο λαός να συμβολίζουν τα δυο αδέρφια του Κολοκοτρώνη που σκοτώθηκαν εκεί.  Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, λέει η παράδοση, αγνάντευε το θάνατο των παλικαριών από το απέναντι βουνό, την Κλινίτσα, όπου σε ανάμνηση του γεγονότος έχει στηθεί ένας μεγάλος σταυρός. Η λαϊκή μούσα έγραψε γι αυτό το δημοτικό τραγούδι:

"Καλόγερος εκλάδευε στης Αιμυαλούς τ' αμπέλι

 κι οι Κλέφτες τον αγνάντευαν από ψηλή ραχούλα

 βλέπει από πέρα κι έρχονται το Γιώργο και το Γιάννη.

 Γεια σου χαρά σου γούμενε. Καλώς τα παλικάρια.

 Για κρύψε μας καλόγερε, κρύψε μας μπουραζιέρη,

 ψωμί κρασί για φέρε μας τ' είμαστε πεινασμένα...

 Τήρα καλά καλόγερε να μη μας μαρτυρήσεις ...

 Ο Θοδωρής αγνάντευε ψηλά από την Κλινίτσα

 και των συντρόφων μίλησε, της συντροφιάς του λέει.

 Σηκώτε για  να φύγουμε στη Ζάκυνθο να πάμε

 τι μας εζώσαν τα σκυλιά, οι άπιστοι μουρτάτες..