Ο ελληνικός λαός είναι ο λαός εκείνος που έχει μέσα στην ψυχή του βαθιά χαραγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα. Ένα συναίσθημα που τον συντροφεύει στη ζωή του και στις δραστηριότητές του.

   Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών, κορυφώνεται το θρησκευτικό συναίσθημα, ο άνθρωπος νιώθει το μεγαλείο και το μέγεθος του Θείου Πάθους που τον φωτίζει και τον οδηγεί στην ψυχική ανάταση και στη δυνατότητα της  αναγέννησης. Ο προαιώνιος Λόγος του Θεού, υποφέρει, ταπεινώνεται, ραπίζεται, χλευάζεται και σηκώνει όλα τα βάρη της αμαρτίας για να μπορέσει ο άνθρωπος να οδηγηθεί στη σωτηρία. Κι εδώ έγκειται το μεγαλείο του χριστιανισμού: ο Θεός "κατεβαίνει" για να μπορέσει ο άνθρωπος ν' "ανέβει" προς το Θεό. Η ζωή και η διδασκαλία Του άλλωστε φανερώνουν ότι είναι ενωμένος με το Θεό - Πατέρα και γεμάτος έγνοια, αγάπη και συγνώμη προς όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους.

   Τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα ακολουθεί η αντίδραση της θρησκευτικής ηγεσίας που αποφασίζει την εξόντωσή Του. Ο Χριστός οδηγείται υπομονετικά προς το Πάθος, προσευχόμενος μέχρι το τέλος. Πριν οδηγηθεί στο Σταυρό παραδίδει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας σε ανάμνηση της Σταυρικής Του Θυσίας. Ο δρόμος προς το Πάθος τον γεμίζει πόνο και λύπη, αλλά υπακούει στο θέλημα του Πατέρα Του καρτερικά μέχρι το "θάνατό" Του.

   Το Θείο Πάθος κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή. Άνθρωπος και φύση συμμετέχουν στο θάνατο του Θεανθρώπου Χριστού. Ο Επιτάφιος στολισμένος με τα πανέμορφα λουλούδια δεσπόζει στους ναούς. Παντού ακούγεται ο πένθιμος ήχος των καμπάνων, ενώ τα υπέροχα εγκώμια, που ψάλλονται τη μέρα αυτή, δοξολογούν το ζωοδότη που συνέτριψε την εξουσία του κακού και πλημμυρίζουν την ψυχή μας μ' ένα ελπιδοφόρο φως.

    Ο θάνατος όμως νικιέται από τη ζωή. Ο Θεάνθρωπος Χριστός τον νικάει με την ένδοξη Ανάστασή του, σκορπίζοντας έτσι ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά. Ο θάνατος, ο φόβος και η κακία παραμερίζονται και τη θέση τους παίρνει η ζωή, η χαρά και το καλό. Το φως της Ανάστασης του Σωτήρα σκορπίζεται παντού απλόχερα. Η ελπίδα και η αισιοδοξία κυριαρχούν, η δυνατότητα για αναγέννηση και αναδημιουργία είναι πλέον προσιτή σε όλους μας.

   Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, που η ειρήνη και η συναδέλφωση των λαών απειλούνται από τον πόλεμο και τον ανταγωνισμό, που  η κρίση αξιών και προτύπων είναι έκδηλη, που ο άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει εντελώς την ανθρωπιά του, ο καθένας μας πρέπει να προσπαθήσει να παραμείνει πραγματικός Άνθρωπος και να διατηρήσει την αυθεντικότητά του. Κι αυτό θα το πετύχει με την προοπτική της Ανάστασης να τον φωτίζει και να τον καθοδηγεί.

Τρίπολη, Πάσχα 2003

Κ. Π.