Άλλη του ονομασία ήταν Όλυμπος ή Ιερή κορυφή. Το Λύκαιον όρος ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων, γιατί εκεί γεννήθηκε ο Δίας, τον οποίο ανάθρεψαν τρεις Νύμφες: η Νέδα, η Θεισόα και η Αγνώ. Σε αυτές τον παράδωσε η μάνα του, η Ρέα, για να τον γλιτώσει από τον άνδρα της, τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Οι Αρκάδες πίστευαν ότι στην περιοχή που φέρει το όνομα Κρητέα ανατράφηκε ο Δίας και ότι αυτή είναι η Κρήτη που αναφέρουν οι Κρήτες στις παραδόσεις τους και όχι η Κρήτη - το νησί.

Τοποθεσία

Απέχει 33 περίπου χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη, και 11 χμ. από τη Λυκόσουρα. (Χάρτης Ε2  -  Διαδρομή Δ6) 

Το Λύκαιον Όρος, ο Αρκαδικός Όλυμπος, δεσπόζει στον πελοποννησιακό χώρο και προσφέρει μοναδική θέα. Από την κορυφή του βόρεια φαίνεται η Πελοπόννησος μέχρι την Κυλλήνη και  τον Ερύμανθο, ανατολικά φαίνεται η πεδιάδα της Μεγαλόπολης και ο Αλφειός ποταμός, νότια η Ιθώμη και η Μεσσηνία, δυτικά η Ηλεία και το Ιόνιο Πέλαγος. 

Ο Βωμός του Δία

Στην κορυφή του Λυκαίου όρους υπήρχε ο Βωμός του Δία, όπου γίνονταν θυσίες και ανθρωποθυσίες. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αρχικά υπήρχε λυκόμορφος θεός, του οποίου το όνομα και τη λατρεία υιοθέτησε ο θεός Ζευς. Σύμφωνα με την παράδοση ο Λυκάων, ιδρυτής της Λυκόσουρας και γιος του Πελασγού, θυσίασε ένα βρέφος στο Βωμό του Λυκαίου Διός. Πολλοί ταυτίζουν το βρέφος με το γιο του Νύκτιμο. Κατά άλλους όταν ο Λυκάων φιλοξένησε το Δία, του πρόσφερε στο Δείπνο ανθρώπινο κρέας. Τότε ο θεός οργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Και μάλιστα λένε ότι, όποιος μετά το Λυκάονα θυσίαζε στο Λύκαιο Δία, γινόταν λύκος. Αν στο διάστημα αυτό και μετά από 10 χρόνια δεν έτρωγε ανθρώπινο κρέας, ξαναγινόταν άνθρωπος, αλλιώς  έμενε θηρίο.

Στο όρος αυτό στις ανασκαφές της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1902-4 με τον Έφορο Κ. Κουρουνιώτη και στην κορυφή του αποκαλύφτηκε ο "Βωμός του Δία". Ο Βωμός είχε σχήμα στρογγυλού αλωνιού, διαμέτρου 30 μ. και ύψους 1,5 μ. Η ανάβαση στην κορυφή του Βωμού γινόταν μέσω ενός ιερού δρόμου πλάτους 7 μ. με δύο κίονες δεξιά και αριστερά. Πάνω στους δύο κίονες υπήρχαν επίχρυσοι αετοί. 

Ιερό του Πανός

Στο Λύκαιο όρος επίσης υπήρχε το "Ιερό του Πανός", του τραγόμορφου θεού της υπαίθρου, που γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Το Ιερό αυτό βρισκόταν στην κορυφή του όρους και σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα. 

Λύκαια

Γύρω από το Ιερό του Πανός υπήρχε άλσος και μέσα σ' αυτό, ανατολικά του Βωμού, αποκαλύφθηκαν λείψανα ιπποδρόμου, σταδίου, ξενώνα και κρηνικής κατασκευής. Σ' αυτές τις αθλητικές εγκαταστάσεις τελούνταν τα "Λύκαια" που ήταν αθλητικοί αγώνες και  γίνονταν προς τιμήν του Λυκαίου Διός, που μετά τα Ελευσίνια ήταν η κυριότερη γιορτή των αρχαίων Ελλήνων. Οι θεατές τα παρακολουθούσαν από λίθινα εδώλια (4ος π.Χ. αι.) και οι νικητές στεφανώνονταν με κλαδί ελιάς πάνω σε βάθρα και έπαιρναν ως έπαθλο ένα χάλκινο αντικείμενο. Τα αγωνίσματα που έπαιρναν μέρος ήταν ο δίαυλος, το στάδιο, το πένταθλο, η πάλη και η πυγμή. Οι Αρκάδες αγωνίζονταν με το εθνικό τους όνομα ως Αρκάδες. (Παυσ. VIII 38,5) Στο Λύκαιο όρος και στην αρχαία Λυκόσουρα καλλιεργήθηκε το αθλητικό ιδεώδες πολύ πριν  τους αγώνες στην Ολυμπία, καλλιεργήθηκαν υψηλά ιδανικά, άνθισε η αρκαδική σκέψη και διαμορφώθηκε το αρκαδικό ιδεώδες για τη ζωή!